အဲဒါႀကီးကုိခ်စ္တာ

အဲဒါႀကီးကုိခ်စ္တာ
မေအးၾကည္ .. မခါတြန္ ႏွင့္ ေဒၚတင္စိန္တုိ႕ေလာက္ ကုိပြႀကီး အေၾကာင္း ကုိ မည္သူမွ မသိႏုိင္ေခ် ... ကုိပြႀကီး..တစ္ေစ်းလုံးကုိ ေငြတုိးေပးစားေနသူ ေန႕ျပန္တိုးေပးစားေနသူ ဟုသာ အေပၚယံျမင္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။
တကယ္တမ္း ကုိပြႀကီး အေၾကာင္း သိသူေတြကကုိပြႀကီးထံမွ ႏွီးတစ္ပင္အပ္တစ္ဖ်ားပင္ မငွားႀကေပ။ အထူးသျဖင့္ မတင္စိန္ခံခဲ့ရေသာ ျပသာနာကုိၾကည့္လွ်င္ ကုိပြႀကီးေပးေသာ ေငြတုိးက ““ဘ၀”” ကုိငွားစားျခင္းျဖစ္ေန၏။ တစ္ခ်ိန္က ဆူၿဖဳိးစ တစ္ခါ ခါး၊ တင္၊ ရင္၊ အခ်ဳိးက်ေနသာ အသက္(၄၀)အရြယ္ ေဒၚတင္စိန္ခမ်ာ ခါးခ်ိေလး ျဖစ္ေနရွာၿပီ။ မၾကာခဏ ကေလးဖ်က္ခ်ရေသာဒဏ္ေၾကာင့္ လည္ပင္းေလးလည္း ေ၀သာလီဗ်ဳိင္းမေလးႏွယ္ ရွည္ထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ပုခုံးေတြက်ဳံ႕ကာ တင္ပါး ေတြ ရွဴးဆင္းသြားၾက၏။ ထူးထူးကဲကဲ ႏုိ႕ႀကီးႏွစ္လုံးသာ တုံတုံအိအိႀကီး က်န္ေနရစ္ ေလသည္။ ေအအုိင္ဒီအက္(စ္) ေရာဂါသတိထားဟူ ေစ်းေရွ႕တြင္ဆုိင္းဘုတ္ လာစုိက္ေသာေန႕က ကုိပြႀကီးအတြက္ကြဟု ဓာတ္သိေတြကဆုိ၏။ ပြႀကီး ကလည္း (၅၀)အတြင္းသာ ခ်ဥ္းနင္း၀င္လာသည္ မာန္ထေနေသာ မ်က္ႏွာႀကီးက ဆယ့္ႏွစ္ရာသီ စိုေျပေနဆဲပင္ ... ဦးပြႀကီး စိတ္၀င္စားေသာ ဂ်ဳိင္းေမႊးရွည္မေလး““ပုိးဥ””ကုိေတာ့ ဦးပြႀကီး ကအတည္ယူမည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေလသည္။ ပုိးဥအဖြား.. ဖြားစိန္ကလည္း အထည္ေဟာင္းေရာင္းေနတဲ့ ဘ၀ထက္ ပြႀကီးပြဲ႐ုံ ခန္႕ခန္႕ႀကီးထုိင္ေနရမည့္ အေရးကုိေတြးကာ သေဘာတူၿပီး ျဖစ္၏။ ေလာကႀကီးသည္ စက္ဆုတ္ရြံရွာ စရာ လူေတြေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌ စက္ဆုတ္ရြံရွာစရာ တကယ္ေကာင္း၏။ သီလသမာဓိျပည့္၀ေသာ လူမ်ား ပတ္္၀န္းက်င္၌မူ အၫွီအေဟာက္ ကင္းစင္ကာ အလြန္ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းလွစြာ၏။ ““ပုိးဥ”” သည္ ေအးျမၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္၌သာေနလုိသူ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေစ်းအတြင္းရွိ ေစ်းမိသားစုမ်ား ဘုံကထိန္ပြဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ သၾကၤန္ပြဲျဖစ္ျဖစ္ ပုိးဥ အၿမဲပင္ ေရွ႕တန္းကပါသည္။ ေျပာစရာရွိသည္က ပုိးဥ ၌ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကာလသားေတြသတိထားမိ ေသာ အရာမွာ “ဂ်ဳိင္းေမႊး” ရွည္ရွည္ေလးေတြပဲျဖစ္သည္။ ဦးပြႀကီးကုိယ္တုိင္ပင္ ပုိဥ ႏွင့္ ကားေပၚတြင္ တစ္ခါဆုံခဲ့မိၿပီး ထုိဂ်ဳိင္းေမႊးမ်ားကုိျမင္၍ ပုိးဥကုိစိတ္၀င္စားခဲ့ ေလသည္။ ပုိးဥ ကလည္း မဲေမွာင္နီက်င္ေသာ သူမ၏ ဂ်ဳိင္းေမႊးေလးမ်ားကုိ တယုတယ ေမြးထားခဲ့သည္။ ဖြားျမက ပုိးဥ ႏွင့္ ေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္ထဲဆုိၾကတုိင္း ပုိးဥ မိဘ ႏွစ္ပါးအေၾကာင္း ဇာတ္စုံခင္းက်င္းေျပာဆုိျပေလ့ရွိေလသည္။ ““ညီးအေမ မယ္မႈံက ကတုံးမေအ့..”” ““ငယ္နံမယ္လား အဖြား..”” ““ဘယ္ကလာ.. ငယ္နံမယ္ကမွာလဲ ေအရယ္.. သူ႕မွာအရြယ္ေရာက္ၿပီး အေမႊးအေတာင္ မစုံလင္လုိ႕ အတြင္းသိ အစင္းသိေတြက ကတုံးမလုိ႕ ေခၚတာဟဲ့.”” ““ဟင္..အေမက..အေမႊးမစုံဘူး.. ဟလား”” ““ဟုတ္ပေတာ္.. အစကတည္းက ညည္းအေမနဲ႕ က်ဳပ္သားကုိ သေဘာတူ ၾကတာမဟုတ္ဘူး”” ““ညီးအေမ ညီးကိုလည္းေမြးေရာ .. ““ကတုံးမ”” ဆုိတာ လူေတြသိကုန္ေတာ့ .. ညီးအေဖက ရွက္သတဲ့ေလ.. မိန္းမ အေမႊးမေပါက္တာ အဆန္းလားတဲ့ေပါ့.. ၀ုိင္းေျပာၾကေပမယ့္ ဘသားေခ်ာက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စိတ္ပ်က္ေနမွန္းမွ မသိတာ .. ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားလုိက္တာ.. ခုထိပဲ.အံ့ေရာ..”” ““ ဟင္ အေဖကလဲ. အေမႊးမေပါက္တာ အစတည္းက သူမသိဘူးလား.. ဖြားျမရယ္..”” ““ ဟဲ့.. သမီးရည္းစားတုန္းကေတာ့ ဘယ္သိမလဲ.. ညားလဲညားေရာ သိတာေပါ့.. ညီးအေဖက ဇီဇာကုိေၾကာင္ပါတယ္.. အဓိပ္ၸါယ္မရွိတာ..”” ဖြားျမကုိယ္တုိင္ သူးသားလူေမာင္ကုိ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေမႊးအေတာင္ မစုံတဲ့ မိန္းကေလးေတြ အိမ္ေထာင္ေရး မတည္ၿမဲဘူးဆုိတာေတာ့ လက္ေတြ႕ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ပုိးဥ.. ဒီအယူအဆႀကီးကုိ လက္မခံခ်င္ဘူး..။ ဓမ္ၼဓိဌာန္ မက်ဘူးထင္တယ္..သဘာ၀မဟုတ္ဘူး.. ကုိင္း ပုိးဥ က်ေတာ့ ေပါက္လုိက္တာမွ ေမႊးေရာ ဂ်ဳိင္းေမႊးေရာ ေျခသလုံးေမႊးေရာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေလး ေတြေတာင္ေရးေတးေတးပါေသးတယ္။ ““အေမက..ဘယ္လုိျဖစ္ၿပီး ဆုံးတာလဲ ဖြားျမ..”” ““စိတ္ေပါ့ေအ.. သူ႕ေယာကၤ်ားက ဘာမွအျပစ္မရွိတဲ့သူ႕ကုိ တစ္ႏွစ္ပဲေပါင္း ၿပီး ေပ်ာက္သြားေတာ့ သူလဲစိတ္ေထာင္းကုိယ္ေၾက နဲ႕ ဆုံးပါးသြားရတာပဲ..”” ““ ရက္စက္လုိက္တာ အေဖရယ္..”” ဟု ပုိးဥမ်က္ရည္ေတြ၀ဲကာ နာနာက်ည္း က်ည္း ေရရြတ္မိသည္။ ယခုေန အေဖ့ကုိေတြ႕လွ်င္ ရင္ဘတ္ႀကီးကုိစံုကုိင္ဆြဲကာ ထုထုျပစ္လုိက္ခ်င္စိတ္ေပါက္သည္။ ထားပါေတာ့.. ဒါက ပုိးဥ ဘ၀အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုဘဲဆုိပါေတာ့ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ပုိးဥ အေမႊးဆုိ .. ဘာအေမႊးျဖစ္ျဖစ္ အကုန္လုံးအရွည္ ထားတယ္.. သတယ္.. ေမြးတယ္..။ ပုိးဥပါးျပင္ ႏႈတ္ခမ္းေတြမွာလည္း မွည့္ေတြက ရွိေသးသည္။ လူခ်စ္လူခင္ေပါ သလားလဲ မေမးနဲ႕ ပုိးဥဆုိလွ်င္ ေစ်းအျပင္ ကြမ္းယာဆုိင္ကေန ေစ်းအတြင္း ဟုိး အေနာက္ဖက္က ေစ်းအိမ္သာေတြထဲအထိ အကုန္သိသည္။ အထူးသျဖင့္ အေမႊးရွည္မေလးအျဖစ္ လူပုိသိမ်ားသည္။ ပုိးဥ ေငြဖလား တစ္လုံးျဖင့္ အလွဴခံလုိက္ၿပီးဆုိလွ်င္ တစ္ေန႕တည္း ေလးငါးေထာင္ ပက္ခနဲရ၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အထည္ဆုိင္က ေစ်းသာေရး နာေရး ဥက္ၠဌ အစ္မႀကီး မၾကည္နဲ႕ ေရႊဆုိင္ ပုိင္ရွင္ မေသာင္းတုိ႕ဆုိလွ်င္ ပုိးဥကုိလက္မလႊတ္ခ်င္ၾကေပ။ မေသာင္းဆုိလွ်င္ သူ႕ေမာင္ေတာ္ တက္ၠသုိလ္ေက်ာင္းသား မင္းလတ္နဲ႕ေတာင္ ေနရာခ်ဘုိ႕ စဥ္းစားေနတာ ဖြားျမႀကီးရဲ႕ အေျပာအဆုိအေနအထုိင္ ၾကမ္းတမ္းမႈေတြ ေၾကာင့္ နဲနဲတြန္႕ေနတာ.. ပုိးဥကေတာ့ အခုအထိ ဘယ္ေယာက္်ားေလးကုိမွ စိတ္မ၀င္စားဘူး အုံးသီးတန္းက ကုိစံေအးဆုိရင္ ပုိးဥကုိသာရမယ္ဆုိရင္ ပုဇြန္ေတာင္ ေခ်ာင္းထဲက ရႊံ႕ေရေတြကုိေတာင္ ပက္ပစီလုိသေဘာထားၿပီး ကုန္ေအာင္ေသာက္ျပ မယ္.. ေျပာေနတာ..။ ပုိးဥကလည္း အားလုံးကုိတာ့တာပဲ.. ။ဘယ္လုိလူကုိမွန္းထားတယ္ ဆုိတာလဲ ဘယ္သူမွ အကဲမခတ္တတ္ၾကဘူး.. ။ သည္ေန႕ေတာ့ ပုိးဥနဲ႕ ပန္းတန္းက မေအးေအးတုိ႕ ေခါင္းေဆာင္ၿပီး သႀကၤန္အတြက္ အလွဴခံတဲ့ေနပဲ ဆုိပါ ေတာ့.. ထုံးစံအတုိင္း ေစ်းထဲမွာ ဟုိဆုိင္၀င္ သည္ဆုိင္ထြက္နဲ႕ အလွဴခံလာလုိက္ ၾကတာ .. ဦးပြႀကီးရဲ႕ ပြဲ႐ုံကုိေရာက္လာသည္။ အားလုံးကလည္း ““ပြႀကီး”” အထာညက္ေနတာဆုိေတာ့ တစ္ျခားဆုိင္ေတြ ေက်ာ္ၿပီးသြားၾကတယ္.. ပုိးဥကလဲထင္တာေပါ့ .. ဒီအဘုိးႀကီး ငါ့ကုိရိမွာဘဲလုိ႕.။ ဒါေပမယ့္ ပြႀကီးက စားပြဲကေတာင္မထဘူး..။ ““ဘာအတြက္ လုိက္ခံၾကတာလဲ” လုိ႕ေလေအးေအးနဲ႕ေမး၏။ ““သႀကၤန္အတြက္ေလ အန္ကယ္ႀကီးရဲ႕ ပုိးဥနင္ေနခဲ့ေလ.. ဒုိ႕ဟုိဘက္ သြားႏွင့္ မယ္ ”” ဆုိၿပီး ေအးေအးတုိ႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လက္တုိ႕ၿပီးထြက္ သြားၾကတယ္။ ““ခ်က္စီေရ.. က်ပ္တန္(၂)ရြက္ ထည့္လုိက္ကြာ”” လုိ႕ သူ႕ဆုိင္က အကူ ကုလားေလးကုိ လွမ္းေအာ္သည္။ ပုိးဥက ႏွစ္က်ပ္ကို ဘာလုပ္ရမွာလဲဟု ပုိးဥမာနသံေလးႏွင့္ ေျပာသျဖင့္ ဦးပြႀကီးေခါင္းေထာင္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္သည္။ ဘေလာက္စ္အင္းက်ီ အျဖဴႏုႏုေလး ၀တ္ထားတဲ့ ပုိးဥပုခုံးသားေလးေတြက တစ္ရစ္ၿပီး လုံးေနၾကသည္။ လက္ျပတ္အကၤ်ီ ေလးေအာက္မွ အစေလးေတြထြက္ေနေသာ အေမႊးအမွ်င္ေလးမ်ားကုိ ဦးပြႀကီး တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လုိက္သည္။ ““အလွဴခံတာမုိ႕လား.. ေစတနာရွိသေလာက္ ထည့္တာေလ..”” ““ေအာ.. ဦးပြႀကီးက ပုိးဥကုိ ႏွစ္က်ပ္ပဲ ေစတနာရွိတယ္ေပါ့ ..ဟလား”” ““ဟဲ့.. ဒီကေလးမ ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ညီးအတြက္ဆုိရင္ (၂)ေသာင္းလဲ မႏွေမ်ာဘူး.. အခုဟာကဘုံအလုပ္ ... ထည့္တယ္ဆုိရင္ၿပီးေရာ ...”” ““မြန္ျမတ္လုိက္တာေနာ္.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္. ဦးပြႀကီးတစ္ေယာက္ ဒီထက္ခ်မ္းသာပါေစ...”” ပုိးဥက ခ်က္စီကုိင္လာတဲ့ ေငြႏွစ္က်ပ္ကုိေတာင္ မယူေတာ့ပဲ ပြဲ႐ုံထဲက ေဇာင့္ ေဇာင့္ နဲ႕ ထြက္သြား၏။ ဦးပြႀကီးက ပုိးဥ၏ခါရမ္းသြားေသာ ေနာက္ပုိင္းအလွကို သြားရည္တျမားျမားျဖင့္ ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးၿပဳံးၾကီးျဖစ္ခါ က်န္ရစ္ေလသည္။ ““ဦပြႀကီး ဘယ္ေလာက္ထည့္လဲ ဟင္ ပုိးဥ ..”” ““ႏွစ္က်ပ္တဲ့ မေအးေအးရယ္ က်မလဲစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ ယူေတာင္မယူခဲ့ ေတာ့ဘူး...”” ““ဟင္.. ႏွစ္က်ပ္ ဟုတ္လား ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ ငါတုိ႕ႏွစ္တုိင္း အလွဴခံတုိင္း .. တစ္ရာ ႏွစ္ရာ အၿမဲထည့္တာ ပုိးဥရဲဲ႕.. ဒီႏွစ္ ဘယ္လုိလုပ္ခ်လုိက္ပါလိမ့္. .”” အေအးေအးက ရင္ဘတ္ကုိ လက္ႏွင့္ဖိကာ တအံ့တေအာ ျပာသည္။ ပုိးဥက မ်က္ႏွာ ေလးညဳိညဳိျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးကုိက္ကာ တစ္စုံတစ္ရာ စဥ္းစားေနသည္။ ““ပုိးဥ ကုိ .. တမင္ကလိလုိက္တာ္ပါ.. ဘာမွမဟုတ္ဘူး..”” အထည္ဆုိင္ပုိင္ရွင္ မၾကည္က စဥ္းစဥ္းစားစာျဖင့္ေျပာရင္း တစ္ျခားဆုိင္မ်ားဆီ ဆက္လက္ခ်ီတက္၏။ ပုိးဥကေတာ့ သိပ္အစာမေၾကခ်င္ေတာ့။ တစ္ေန႕လုံး ေနရထုိင္ရသည္မွာလဲ မရႊင္။ ဦးပြႀကီး၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႀကီးကား ကားျဖင့္ မၿပဳံးမရယ္ေမာ့ၾကည္လုိက္ေသာ မ်က္ႏွာႀကီးကုိပဲ ျမင္ေနမိသည္။ အဖြားျမ ကရယ္သည္။ ““ပုိးဥ ရယ္ ညီးကုိသက္သက္စလုိက္တာျဖစ္မွာပါကြယ္.. ေမာင္ပြက ႏွစ္တုိင္း ႏွစ္ရာထည့္ေနတာ္ပါ.. ”” အဖြားျမကပြႀကီးဖက္မွ ေရွ႕ေနလုိက္ေနျပန္ သျဖင့္ ပုိးဥပုိ၍ ေဒါသျဖစ္ေနမိသည္။ ညေနေစ်းပိတ္ခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ပုိးဥ ဖြားျမကုိပင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ အိမ္သုိ႕ ခပ္သုတ္သုတ္ျပန္လာခဲ့မိသည္။ စိတ္ထဲက အလုံးႀကီးက တစ္ဆုိ႕ဆုိ႕ႀကီးျဖင့္ က်န္ေနဆဲပင္... ။ ဖြားျမက ဦးပြႀကီးဆုိင္ဘက္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ““လာ ဖြားျမ ေစ်းပိတ္မွ ကိစ္ၥရွိလုိ႕လား.. ”” ““ ေမာင္ပြ မင္းကုိ ပုိးဥ ေဒါပြေနပါလား.. အလွဴလာခံတာ (၂)က်ပ္ထဲ ထည့္လုိ႕ဆုိလား.. ”” ဦးပြႀကီးရယ္သည္.. ရယ္ရင္း ပစ္ၥည္းမ်ားသိမ္းသည္။ ““သက္သက္စလုိက္တာပါ အဖြားျမရယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္တုိင္း.. ႏွစ္ရာထည့္ေနတာပဲ ဒီႏွစ္ငါးရာထည့္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားပါ.. ဟင္းဟင္း အခု အဖြားေျမးျပန္သြားၿပီးလား.. စိတ္ဆုိးမေျပေသးဘူးလား...”” ““အေမေလး.. ေ၀းေသး သူက စိတ္ေကာက္မိၿပီးဆုိရင္ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္လေလာက္ မေခၚမေျပာဘဲေနတာ သိပ္စိတ္ႀကီးတာေနာ္.. မင္းမသိလုိ႕..” အဖြားျမက ဦးပြႀကီးတည္ခင္းထားေသာ ဓာတ္ဘူးထဲမွ ေရေႏြး ႏွင့္ မႏ္ၲေလး ထုိးမုန္႕ကုိ တၿမဳံ႕ၿမဳံ႕၀ါးေနသည္။ ““ဟား ဟား ဒါဆုိ အဖြားျမဘုိ႕ မႏ္ၲေလးကမွာထားတဲ့ သနပ္ခါးတုံးေတြ သြားပုိ႕ရင္းေခ်ာ့အုံးမွ..”” ““ သြား သြား ငါလဲ ကန္ေတာ္ေလးဘက္ ခဏသြားရအုံးမွာ... ”” ““ဟုတ္ကဲ့.. အဖြားျမ”” ဦးပြႀကီးက ခ်က္စီကုိမွာစရာရွိတာမွာခဲ့ၿပီး အဖြားႀကီး ကုိ ဆုိက္ကားေပၚတင္ေပးကာ ကားဂိတ္ပုိ႕ခုိင္းလုိက္သည္။ ““ဖြားျမ.. သုံးဖုိ႕ယူထားအုံး..”” ဆုိကာ ဖြားျမပုိက္ဆံအိတ္ခဲသုိ႕ ေငြစက္ၠဴ တစ္ထပ္ကုိ ထည့္ေပးလုိက္သည္။ ““ၾကည့္လဲသြားအုံး.. ဒီေကာင္မက စိတ္ဆတ္ဆတ္နဲ႕”” ““စိတ္ခ်ပါ.. ဖြားျမရဲ႕.. ရပါတယ္..”” ဦးပြႀကီး ပုိးဥတို႕အိမ္ ေရာက္ေသာအခါ လမ္းမီးမ်ားပင္လာေနၿပီးျဖစ္သည္။ xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ပုိးဥက ထမီရင္လ်ားလုိက္ၿပီး ခၽြတ္ခ်လုိက္ေသာ ထမီကုိေကာက္ယူကာ ႀကိဳးတန္းေလးေပၚ တင္လုိက္သည္။ ရင္စုိ႕ခန္႕ေပၚေနေသာ ဘီဒုိမွန္ႀကီးဘက္သုိ႕ လွည့္လုိက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိေျမွက္၍ ရွည္လ်ားနက္ေမွာင္ေသာ ဂ်ဳိင္းေမႊးမ်ားကုိ ၾကည့္လုိက္မိသည္။ ေယာက္်ာမ်ား စိတ္လႈပ္ရွားမည္ဆုိလွ်င္လည္း ပုိးဥဂ်ဳိင္းေမႊးေတြက စိတ္လႈပ္ ရွားစရာရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အေမႊးမ်ားက အုံးဆီျဖင့္ စိုလက္ခါ ႐ုတ္တ ရက္ၾကည့္လွ်င္ ေမႊးမ်ားႏွင့္ တေထရာတည္းတူေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ သည္။ ထုိ႕ေနာက္ ထမီေလးကုိ အသာအယာလွန္ကာ ဆီးခုံမွ အေမႊးမ်ားကုိလည္း အုံးဆီျဖင့္ သပ္ေပးလုိက္သည္။ ဆီးခုံမို႕မို႕ေလးမွာ ေမႊးထူထူ ပိန္းပိန္းေလးေတြ က နက္ေမွာင္ေနသည္။ ထြားစုိ႕ေသာ ေပါင္တန္ႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွ မဲနက္ေနေသာ အေမႊးဘုတ္သုိက္ေလးက တစ္မ်ဳိးလွေနသည္။ ေရမုိးခ်ဳိးၿပီးစ နသယ္မွ ေရစက္ကေလးမ်ားကုိ တဘက္ျဖင့္ သုတ္လုိက္ၿပီး အေမႊးမ်ားကုိ အုံးဆီထည့္ေသာ အလုပ္ကုိ လက္စသပ္လုိက္ေလသည္။ တစ္အိမ္လုံး တြင္ ေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္တည္းရွိသည္ဟု အသိစိတ္ႏွင့္ ပုိးဥ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ေနမိျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ဦးပြႀကီးကလည္း အၫွာျဖစ္ေသာ အဖြားျမကုိ အပုိင္ခ်ဳပ္ထားၿပီးၿပီမုိ႕ အိမ္ ေပုိ႕ရဲရဲတင္းတင္း တက္ခါ အိမ္ေရွ႕တြင္ ပုိးဥကုိမေတြေသာအခါ အိမ္ခန္းအတြင္း သို႕ အသာေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္သည္။ ထုိအခါ အုံးဆီပုလင္းကုိ လက္ဖ၀ါးထဲ ေမွာက္ ခ်လုိက္.. ထမီကုလွန္ႏႈိက္ၿပီး ေမႊးမ်ားကုိ သပ္ေပးလုိက္ လုပ္ေနေသာ ပုိးဥကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။ ဂုတ္ပုိးသားေလးမ်ားက တင္းရင္းမုိ႕ေမာက္ေနၿပီး ေက်ာအလယ္ေလးက ခြက္ ၀င္ေနသည္။ ေမႊးၫွင္းစိမ္းစမ္းေလးမ်ားက အထက္သို႕ ယပ္ေတာင္တစ္ခ်ပ္ပမာ ျဖာတက္လာၿပီး က်ဲပါးသြားၾကသည္။ နတ္မိမယ္ေပါက္စေလးလုိပင္ ပုိးဥခႏ္ၶာကုိယ္အခ်ဳိးအဆစ္ေလးက ကၽြမ္းက်င္ ေသာ ပန္းပုဆရာတစ္ေယာက္ လက္စြမ္းကုန္ ထုလုပ္ထားသည့္ ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ေလး လုိလွပေနသည္။ ပုိးဥခါးေလးက အေတာ္ေသးသည္။ စြံကားဖြံထြားေသာ တင္ပါးႀကီးေၾကာင့္ လည္း ခါးေလးက ပုိမုိေသးသြားသေယာင္ ထင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ မွန္ဘီဒုိႀကီးဘက္သုိ႕ မ်က္ႏွာ လွည့္ထားကာ ခႏ္ၶာကုိယ္ေလးကုိ ေကြ႕၀ုိက္လွည့္ပတ္ကာ ၾကည့္ေနေသာ ပုိးဥအား ဦးပြၾကီးသည္ ရင္တခုံခုံျဖင့္ အခန္း၀မွၾကည့္ေနမိသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဧည့္ခန္းထဲသုိ႕ ျပန္မလွည့္ျဖစ္ခဲ့.. ။ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားလွၿပီဟု ကုိယ့္ကုိယ္ကို ထင္ထားေသာ ဦးပြႀကီး ေဆာက္ တည္ရာ မရေအာင္ လႈပ္ခါယိမ္းထုိးေနသည္။ လက္တစ္ဖက္က အခန္းတံခါးေဘာင္ ကုိ ေထာက္ထားသည့္တုိင္ လူကယိမ္းယုိင္ခ်င္သြားသည္။ မ်က္လုံးအစုံက လုံးလုံးမ်က္ေတာင္ မခတ္ျဖစ္ဘဲ ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိသည္။ ပုိးဥ ကုိ ရင္လ်ားႏွင့္ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ဦးပြႀကီး၏ မ်က္လုံးအစုံက ကၽြတ္ထြက္လာေတာ့မေယာင္ ျပဴးက်ယ္လ်က္ အေရာင္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ ေနသည္။ ပုိးဥက ႏႈတ္မွပါးစပ္ပိတ္ၿပီး ေတးသြားေလးတစ္ခ်က္ တဟင္းဟင္းညီးရင္း ေဘာ္လီအကႋ်ေလးကုိ ႏုိ႕ပုံစံေလးမ်ား က်ာ့ကြင္းထားကာ ေဘာ္လီေနာက္ေက်ာခ်ိတ္ မ်ားကုိ ေရွ႕တြင္ငုံ႕ၾကည့္ၿပီး ခ်ိတ္သည္။ ထုိသုိ႕ခ်ိတ္ၿပီးမွ ႏုိ႕ပုံစံေလးေရွ႕သုိ႕ေရာက္ ေအာင္ ဆြဲလွည့္ကာ ႏုိ႕ႏွစ္လုံးကုိ ပုံစံထဲ အံ၀င္ဂြင္က် သြင္းသည္၊ ၿပီးမွ ထမီကို ေအာက္မွခပ္တင္းတင္းေလး ဆြဲခ်ပစ္လုိက္သည္။ အေပၚပုိင္းေလး၌ ေဘာ္လီေလး သာရွၿပီး ရွင္းလင္းသြားသည္။ ထမီခါးခ်ပ္ ေဘာ္လီေလးႏွင့္ ပုိးဥ ခႏ္ၶာကုိယ္ေလး တဖက္လွည့္လာသည္။ မိန္းမပ်ဳိေလးမ်ား ေဘာ္လီ၀တ္ပုံကုိ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ဦးပြႀကီးမွာ အထူးအဆန္းႀကီး ထူးဆန္းေနေပေတာ့သည္။ ““သူတုိ႕ဟာက ဒီလုိကုိး”” ဟု လည္းႀကိတ္ၿပီး ေရရြတ္မိ၏။ ဦးပြႀကီးမာန္ေတြထ ၿပီး အေနာက္ဖက္မွ အပီအျပင္႐ႈိးေနစဥ္ ပုိးဥ လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္ႏွင့္ တန္းတုိး၏။ လုံး၀မေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ ဦးပြႀကီးကုိ အခန္း၀၌မ်က္လုံးအျပဴးသားႀကီးႏွင့္ ေတြ႕လုိက္ရေသာအခါ ပုိးဥခမ်ာေဘာ္လီေလးသာရွိေသာ သူမခႏ္ၶာကုိယ္အေပၚပုိင္း ေလးကုိ လက္ေမာင္းႏွင့္ ျဖတ္မ်ဥ္းၾကက္ေျခခတ္ယွက္ကာ ထားလုိက္သည္။ ““ ဟင္.. အန္ကယ္ပြႀကီး ..” ပါးစပ္ကလည္း ကေယာင္ကတမ္း အမွားမွားလႊတ္ခနဲရြတ္ဆုိလုိက္ရင္း ေနာက္သုိ႕ တစ္လွမ္းဆုတ္လုိက္မိသည္။ ဆုတ္လုိက္ေသာ ေျခေထာက္က ထုထည္ႀကီး မားေသာ ေရႊဘုိသနပ္ခါး ေက်ာက္ျပင္ႀကီးကုိ တက္နင္းမိ၏။ ပုိးဥတုိ႕ မိန္းကေလးေတြ ဆုိသည္ကုိလည္း အသိသားမုိ႕လား ေက်ာက္ျပင္ကုိ ေျခေထာက္ႏွင့္ ထိမွာ သိပ္ေၾကာက္ၾကတာ ကမန္းကတမ္းေျခေထာက္ကို ႐ုတ္လုိက္ေတာ့.. ယုိင္သြားသည္ ေရာ့ရဲရဲ၀တ္ထားေသာ ထမီခါးခ်ပ္ကေလးက ၀႐ုန္းသုံးကားျဖစ္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ေလ်ာခနဲ ကၽြတ္က်လုိ႕သြားေတာ့သည္။ ““အေမ့.. ”” ပုိးဥ ကေယာင္ကတမ္းျဖင့္ ထမီကုိလွမ္းဆြဲလုိက္ေသာ္လည္း လက္ကေလးမ်ားက ထမီစကုိ မမွီလုိက္ဘဲ ေပါင္တန္ႀကီးတစ္ဖက္ကုိ ဖတ္ခနဲ႐ုိက္မိ၏ ပုိးဥမ်က္လုံးေတြျပာေ၀သြားသည္။ ေခါင္းထဲတြင္လည္း မုိက္ခနဲျဖစ္သြားမိသည္။ မဲခနဲ အစီအရီေမွးစင္း ေပါက္ေနၾကေသာ ေမႊးအုံးေလးက တစ္စက္ၠန္႕မွ် လွပ္ခနဲ ေပြားကာ လက္တစ္ဖက္က ခ်က္ခ်င္းဆြဲတင္လုိက္ေသာ ထမီေလးေၾကာင့္ လွ်က္တပ်က္ ျပန္လည္ဖံုးအုပ္သြား၏။ ဦးပြႀကီးကဓာတ္ပံု႐ုိက္ယူသလို စြဲက်န္ရစ္ေသာ ျမင္ကြင္းေလး မ်က္စိထဲမွ ေပ်ာက္သြားသည့္အတြက္ ျမင္ထားေသာ ျမင္ကြင္းကုိ မ်က္ေစ့ႏွစ္လုံး မွိတ္ရင္း အတန္ၾကာ ထိန္းယူကာ အားရေၾကာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ပုိးဥက အခန္း၀၌ ပါးစပ္ႀကီးမဟတဟ လုပ္ကာ မ်က္ေစ့အစုံကုိ မွိတ္၍ အာ႐ုံခံစားေနေသာ ဦးပြႀကီးကုိ ၾကည့္ကာ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားေနေလသည္။ ဦးပြႀကီးက မ်က္စိအစုံကုိ မွိတ္ရင္း အခန္းတြင္းသုိ႕ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းကုိ လွမး္၍ တစ္စုံတစ္ရာ ဆြဲငင္ျခင္းခံရသလုိ ေရြ႕ေမ်ာလာသည္။ ပုိးဥလည္း ထမီ ေလးကုိ စြန္ေတာင္ဆြဲကုိင္ကာ ရင္ဘတ္ကေလးကုိ အမိအရ အုပ္ထားသျဖင့္ ေလ်ာက်ေနေသာ ေနာက္ပုိင္း ဖင္သား၀င္း၀င္း အိအိႀကီးက တစ္၀က္ခန္႕ေလာက္ ေပၚလြင္ေနသည္ကုိ သတိမထားမိေပ။ ဦးပြႀကီး မ်က္လုံးအစုံက တုံလႈပ္ေျခာက္ျခားစြာ ပုိးဥတစ္ကုိယ္လုံးကုိ ေငးၾကည့္ရင္း တေရြ႕ေရြ႕ တုိးကပ္လာေနသည္။ ပုိးဥ နားထဲတြင္ အေၾကာက္စိတ္လြန္ ေသာေၾကာင့္ ဘာမွမၾကားရေတာ့ဘဲ ေလမ်ားသာထြက္ေနေပသည္။ ရင္အစုန္မွာလဲ လႈိင္းထန္ေနေလသည္။ တင္းတင္းပိပိေလးေစ့ထားေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ဟတ္ေဆာင္မရႏုိင္ေအာင္ တုံရီေျခာက္ျခားေနသည္။ ““ရွင္ဘာလုပ္တာလဲ.. အခုထြက္သြား.. ထြက္သြား”” ဟု ေျပာေနလင့္ကစား အသံေတြက ဟင္း.. ဟင္း ဟင္းဟင္းဟုသာ တုံတုံခါခါ လည္ေခ်ာင္းထဲမွ ထြက္လာသည္။ ပုိးဥ.. တင္ပါး၀ုိင္း၀ုိင္းႀကီးႏွင့္ ကုတင္ေျခရင္းဘက္ တန္းကေလးႏွင့္ ထိကပ္မိသြားသည္။ ဆုတ္လမ္းဆုံးၿပီးဆုိတာသိလုိက္ရေသာေၾကာင့္ ကုတင္ကုိ ေကြ႕ပတ္ကာ ေလွ်ာက္ဖုိ႕ ခႏ္ၶာကုိယ္ေလးအား တစ္ပတ္လွည့္လုိက္သည္။ ထုိအခါ ဖင္သားတစ္၀က္ခန္႕ေပၚေနေသာ ခႏ္ၶာကုိယ္အလွကို ၾကည့္ရင္း ဦးပြႀကီး တစ္ကုိယ္လုံး ဂုတ္မွဆြဲလုိက္သလုိ တုန္ခါသြားေလေတာ့သည္။ ““၀ုန္း”” ခနဲ က်ားႀကီးတစ္ေကာင္ မာန္သြင္းကာ ခုန္အုပ္သလုိ ပုိးဥေလးအား ခုန္အုပ္လုိက္သည္။ ပုိးဥေလးကုိ အေပၚမွခြစီးလွ်က္ ကုတင္ေပုိ႕ လုံးေထြးၿပီး က်သြားေလသည္။ ကုတင္တုိင္ေစာင္းျဖင့္ ပုိးဥဂ်ဳိေစာင္းကုိ ပြတ္တုိက္မိသြားေလရာ မုိက္ခနဲ ေခါင္းတစ္လုံး အုံခဲမူးမုိက္သြားသည္။ တင္းၾကပ္ေလးေလံေသာ ဦးပြႀကီး၏ ခႏ္ၶာကုိယ္ႀကီး အေပၚမွ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းအတြက္ အသက္ရွဴၾကပ္လာသည္။ ပုိးဥ ကုတင္ေပုိ႕ ကန္႕လန္႕ျဖတ္ေလး လဲက်သြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဖင္ပုိင္းက ကုတင္စြန္းဖက္တြင္ ေကာ့ေကာ့ေလးက်န္ရစ္သည္။ အေပၚမွ ခြစီးထားေသာ ဦးပြႀကီး ေပါင္းၾကားမွ မာေတာင္ေနေသာ ““အေခ်ာင္းႀကီး””က ပုိးဥေပါင္ၾကားထဲသို႕ ေထာက္မိ ထားလုိက္သည္။ ပုိးဥက ေပါင္ႏွစ္လုံးကုိ တင္းေနေအာင္စိထားလုိက္သည္။ ႐ုန္းရင္း ကန္ရင္း မ်က္ရည္မ်ားကလည္း ေတြေတြက်သည္။ ပုိးဥ ပါးစပ္မွျပင္းထန္စြာ ေအာ္ဟစ္ရန္ အားယူလုိက္ေသာအခါ ဦးပြႀကီးကလက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ဖိပိတ္လုိက္၏။ လက္အစုံကုိ ေခါင္းေပၚေက်ာ္ၿပီး အဖိခံထားရေသာ ပုိးဥ ဂ်ဳိင္းေမႊးႏွစ္ဖက္ကုိ ဦးပြႀကီးက သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေမႊးႀကီးျဖင့္ ပြတ္ရင္း႐ႈိက္နမ္းသည္။ ၾကမ္းရွေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး မ်ားက လက္ေမာင္းသား ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးမ်ားကုိ ထိုးပြတ္မိၾကေလရာ ျဖင္းခနဲ တစ္ကုိယ္လုံး ခါတက္သြားၿပီး အသိအာ႐ုံေၾကာမ်ား ေမွးမွိန္သြားသလုိ ခံစား လုိက္ရသည္။ ““အာ..အင္း..ဟင္းဟင္း..အ.. အား..”” ဦးပြႀကီးကုိယ္လုံးက နတ္ပူးသလို တုံခါေနသည္။ ပုဆုိးေအာက္မွ ေတာင္တက္ေနေသာႀကီးကလည္း ေ